ადამ მიცკევიჩის ქუჩა N11
info@oktravel.ge
მთავარი, რაც არ უნდა გამოტოვოთ, ეს არის გულიაში. საუბარია შესქელებულ, კალორიულ, ცხარე წვნიანზე. ხორცი იმდენია, რომ ბოსტნეული უბრალოდ დეკორაციაა. ნამდვილი გულიაში მიირთვით ან რესტორანში ან სასადილოში – 700 ფორინტიდან 3500 ფორინტამდე.
ხორციანი კერძები – მადიარული სამზარეულოს საფუძველია და მას არაჟნით, პაპრიკით და მდოგვის სოუსით აზავებენ. ბევრმა არ იცის, რომ უნგრეთში გამოყვანილი ყავთ ღორის განსაკუთრებული ჯიში. ისინი გარდა სპეციფიკური გარეგნობისა, ცხიმიანი ხორცითაც გამოირჩევიან. ამიტომ ადგილობრივი ძეხვი, პლუს დებრეცენის სოსისები და უნგრული სალიამი, ქვეყნის გარეთაც არის სახელგანთქმული. სუპერმარკეტში საშუალო ძეხვის ფასი 600 ფორინტია, კარგად შებოლილი ხორცი – 2000 ფორინტიდან.
ბუდაპეშტში დღის დაწყება რეკომენდირებულია კაფე-საკონდიტროებით. იქნება ეს ფენოვანი ბლინი, შოკოლადის ნამცხარი ან ტორტი (სახელგანთქმული ნუშისა და შოკოლადის „ესტერხაზი“ სწორედ აქედანაა) და ერთხელაც დარწმუნდებით, რომ უნგრეთში კალორიების დათვლის დრო არ არის.
უნგრული სამზარეულო ისეთ ბრენდად ვერ იქცა, როგორც იტალიური ან ფრანგული, და დასავლეთ ევროპაც განებივრებულია სხვადასხვა ფორმატის დაწესებულებებით, მაგრამ ამ „სამეზობლოშიც“ სიამოვნებით დადიან.
დისლოკაციის პოპულარული ადგილია საფეხმავლო ვაცი (Vatci utca). აქ სხვადასხვა სახის მაღაზიები და რესტორნებია. საერთო ჯამში, ბუდაპეშტში 3 ათასზე მეტი რესტორანია.
ცენტრალურ ქუჩებზეც კი საკმარისადაა „საქაბაბეები“ და ბურგერები. უშუალოდ ბუდაპეშტის ხასიათს უფრო პატარა მყუდრო პაბებსა (ღვინოსაც გთავაზობენ) და ყავახანებში დაიჭერთ.
ტურისტებს კი უფრო „რუინ-პაბები“ აინტერესებთ (ინგლისურიდან ruin – ნანგრევები). ეს არა მარტო ახალი ფორმატია, არამედ საქალაქო ღირსშესანიშნაობა. პირველად რუინ-პაბები ორსაუკუნოვან ებრაულ კვარტალ ერჟებეტვაროშში გახსნეს, სადაც მიტოვებულ შენობებში მინიმალური რემონტი გააკეთეს და ერთადერთი იმაში დარწმუნდნენ, რომ კლიენტებს სახურავითავზე არ დაემხობოდა.
ადგილობრივ რესტორნებში ბოშათა ანსამბლებს ეძახიან, ოღონდ ისინი არა საერთო სცენაზე, არამედ ცალკეულ მაგიდებთან უკრავენ.
პეშტშია მთელ ევროპაში ცნობილი კაფე „ჟერბო“. მდიდრული ჭაღები, უძვირფასესი ხის მასალისგან შესრულებული მოპირკეთება, ავეჯი – ყველაფერი ეს დღემდე უნარჩუნებს 1858 წლიდან მოქმედ საკონდიტროს საფირმო სტილს.
რასაც ტურისტები დღემდე აღნიშნავენ, სხვა ევროპულ ქალაქებთან შედარებით, ბუდაპეშტში დემოკრატიული ფასებია.