სამცხე-ჯავახეთი სამხრეთ საქართველოში მდებარეობს. სამცხე-ჯავახეთში მდინარე ქვაბლიანი აუზში გვხვდება მესამეული პერიოდის განმარხებული ფლორა. ეს ადგილი ცნობილია „გოდერძის ნამარხი ტყის“ სახელით. ჯავახეთის ეროვნული პარკი კი ფრინველთა ერთ-ერთი მთავარი ტრასაა.
სამცხე-ჯავახეთში ახალ წელს, შობასა და ახალი წლის შემდეგ დღეს (ბედობას) განსაკუთრებულად აღნიშნავენ. ძველ თაობაში შემორჩენილია სადღესასწაულო დღეებში მრავალფეროვანი რიტუალების შესრულება.
სამცხე-ჯავახეთი მიიჩნეოდა ხორბლისა და ვაზის სამშობლოდ. არქეოლოგიური გათხრების დროს ღვინის ჭურჭელი აღმოაჩინეს ისეთ ადგილებში, სადაც საუკუნეებია ვაზი აღარ ხარობს. მოსახლეობა აქტიურად მისდევს მეფუტკერობას.
სამცხე-ჯავახეთში დელიკატესად ითვლება დამარილებული და გამომშრალი ხორცი -აპოხტი, ასევე ტრადიციული კერძია თათარბერაკი. სამცხეში მცხოვრები ფრანგი კათოლიკეების მიერ რეგიონში გავრცელებულია ლოკოკინები. ადგილობრივები თუთის ნაყოფისგან ამზადებენ თაფლს - ბაქმაზს.
სამცხე-ჯავახეთი მდიდარია კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლებით - ადრეანტიკური ხანიდან შემორჩენილი ნაქალაქარით, სამარხებით, გალავნებით, კოშკებით, აკლდამებით და სხვა. ახალციხეში რეგიონი ერთ-ერთი მთავარი და მნიშვნელოვანი რეკრეაციული მხარეა სამკურნალო კურორტების მხრივ, მაგალითად, ასეთია ბორჯომი და სხვ.
